I LOVE IT!
Blijf op de hoogte en volg Simone
22 Januari 2016 | Oeganda, Kampala
Vrijdag, laatste dag van de werkweek. Voor mij is het weekend een dagje eerder begonnen...
Twee weken zit ik hier en het vliegt voorbij. In deze weken heb ik al zoveel gezien, gedaan, gehoord en gevoeld (qua emoties hè).
Ik kan zeggen dat het erg goed met mij gaat maar heb soms best moeite met de indrukken die ik opdoe vooral op het project.
Soms komt het besef best hard aan als ik bedenk dat ik hier nog 69 dagen zal zitten. Maar gelukkig ben ik van nature erg positief ingesteld en bedenk ik waarom ik dit zo graag wilde, en er zijn genoeg momenten waarop ik het hier TE leuk vind!
Ik had mezelf al best goed voorbereid over het feit dat het werk hier totaal anders zou zijn en dat ik op sommige momenten best zal schrikken.
Ik kan wel alles opsommen waar ik het niet mee eens ben maar dat doe ik niet, uit respect. Het is namelijk ook zo dat ik ontzettend veel leer van deze mensen. Improviseren met de middelen die je wel tot beschikking heb bijvoorbeeld.
Het klinkt zo cliché maar het is waar, wij Nederlanders zijn ontzettend verwend en soms zo ondankbaar! Het is fantastisch dat wij alle mogelijkheden hebben om ziektes en pijn te bestrijden bij patiënten maar het besef moet meer komen.
Het ziekenhuis gaat ook één keer per week op out reach, met een ambulance gaan we dan naar een dorp om malaria en HIV testen te doen, medicijnen weg geven en... besnijdenissen uitvoeren.
Daar schrok ik toch wel even van, in een klaslokaaltje 2 jongens per keer onder plaatselijke verdoving, ik zal de rest van de details besparen. Ik heb hierbij mogen assisteren, iets wat ik Nederland niet zou kunnen bedenken.
Gister was het dus ook weer een out reach dag, dit keer in een dorp waar ze nog nooit een Muzungu hadden gezien.. Zo bijzonder, ik voelde me net een celebrity, ze bleven me maar aanraken, aaien en ze wilde me een kip cadeau doen! Maar die heb ik afgewezen, ik zou hem dan zelf moeten vangen.
Standaard heb ik een bellenblaas in mijn tas om met de kindjes te kunnen spelen, zo leuk om te zien dat je ze hiermee een half uurtje zo gelukkig mee kan maken!
In mijn vrije tijd vermaak ik me ook prima! Geloof het of niet maar Kampala heeft een bruisend uitgaansleven. Heerlijk om dan te ontspannen met een typisch Oegandees biertje: Nile.
Afgelopen weekend ook kennis gemaakt met de gehele stad met de boda boda!
Kampala is opgebouwd uit 7 heuvels en op elke heuvel is er wel iets bijzonders te vinden. Denk aan een paleis, kerken, moskeeën enzovoort.. Ook kennis gemaakt met een typische markt, wow.
Dus ik ben op z'n tijd ook heeerlijk toeristisch bezig!
Verder is het prima te overleven qua geld, voor bv. een avocado betaal je hier ongeveer 700 shilling = 19 cent.
En ik doe meestal 2/3 dagen met 50.000 shilling = €13,30.. En daarbij ga ik dan heen en weer op de boda en koop ik ook eten.
Ik hoop dat jullie weer een beetje op de hoogte zijn van mijn prima leventje hier!
Onder het kopje foto's kunnen jullie wat omgevingsfoto's zien!
Tot de volgende keer, dikke kus!
Twee weken zit ik hier en het vliegt voorbij. In deze weken heb ik al zoveel gezien, gedaan, gehoord en gevoeld (qua emoties hè).
Ik kan zeggen dat het erg goed met mij gaat maar heb soms best moeite met de indrukken die ik opdoe vooral op het project.
Soms komt het besef best hard aan als ik bedenk dat ik hier nog 69 dagen zal zitten. Maar gelukkig ben ik van nature erg positief ingesteld en bedenk ik waarom ik dit zo graag wilde, en er zijn genoeg momenten waarop ik het hier TE leuk vind!
Ik had mezelf al best goed voorbereid over het feit dat het werk hier totaal anders zou zijn en dat ik op sommige momenten best zal schrikken.
Ik kan wel alles opsommen waar ik het niet mee eens ben maar dat doe ik niet, uit respect. Het is namelijk ook zo dat ik ontzettend veel leer van deze mensen. Improviseren met de middelen die je wel tot beschikking heb bijvoorbeeld.
Het klinkt zo cliché maar het is waar, wij Nederlanders zijn ontzettend verwend en soms zo ondankbaar! Het is fantastisch dat wij alle mogelijkheden hebben om ziektes en pijn te bestrijden bij patiënten maar het besef moet meer komen.
Het ziekenhuis gaat ook één keer per week op out reach, met een ambulance gaan we dan naar een dorp om malaria en HIV testen te doen, medicijnen weg geven en... besnijdenissen uitvoeren.
Daar schrok ik toch wel even van, in een klaslokaaltje 2 jongens per keer onder plaatselijke verdoving, ik zal de rest van de details besparen. Ik heb hierbij mogen assisteren, iets wat ik Nederland niet zou kunnen bedenken.
Gister was het dus ook weer een out reach dag, dit keer in een dorp waar ze nog nooit een Muzungu hadden gezien.. Zo bijzonder, ik voelde me net een celebrity, ze bleven me maar aanraken, aaien en ze wilde me een kip cadeau doen! Maar die heb ik afgewezen, ik zou hem dan zelf moeten vangen.
Standaard heb ik een bellenblaas in mijn tas om met de kindjes te kunnen spelen, zo leuk om te zien dat je ze hiermee een half uurtje zo gelukkig mee kan maken!
In mijn vrije tijd vermaak ik me ook prima! Geloof het of niet maar Kampala heeft een bruisend uitgaansleven. Heerlijk om dan te ontspannen met een typisch Oegandees biertje: Nile.
Afgelopen weekend ook kennis gemaakt met de gehele stad met de boda boda!
Kampala is opgebouwd uit 7 heuvels en op elke heuvel is er wel iets bijzonders te vinden. Denk aan een paleis, kerken, moskeeën enzovoort.. Ook kennis gemaakt met een typische markt, wow.
Dus ik ben op z'n tijd ook heeerlijk toeristisch bezig!
Verder is het prima te overleven qua geld, voor bv. een avocado betaal je hier ongeveer 700 shilling = 19 cent.
En ik doe meestal 2/3 dagen met 50.000 shilling = €13,30.. En daarbij ga ik dan heen en weer op de boda en koop ik ook eten.
Ik hoop dat jullie weer een beetje op de hoogte zijn van mijn prima leventje hier!
Onder het kopje foto's kunnen jullie wat omgevingsfoto's zien!
Tot de volgende keer, dikke kus!
-
22 Januari 2016 - 13:18
Shada:
Weer leuk geschreven! Zie het helemaal voor me....met name dat je die kip aan het vangen bent -
22 Januari 2016 - 14:13
Fien Wahlbrinck :
Wat een mooi en duidelijk verslag.Wat een mooie ervaring Simone fijn dat je het naar je zin hebt ondanks dat er weleens moeilijke situaties zijn.Ik kijk alweer uit naar je volgende verslag grote kus Fien -
22 Januari 2016 - 14:25
Frannie:
leuk Simone, wat een belevenissen, leuke ervaring en indruk doe je hier op.
Succes daar,voor ons vliegen de weken voorbij. Het is hier koud, ijzel, soms sneeuw en we hebben hier al geschaatst. groeten Frannie -
22 Januari 2016 - 15:30
Anja Bakhuisen:
Wat een mooi verhaal, je kan ook nog schrijfster worden in Nederland! Fijn dat het zo goed gaat en inderdaad blijven relativeren! Ik denk dat je anders tegen bepaalde zaken zal aankijken in Nederland of in het ziekenhuis! Veel plezier verder, xx, gr Anja -
22 Januari 2016 - 16:07
Patricia :
Leuk geschreven schat...en leuk om te lezen dat het kortom toppie met je gaat..volhouden hé je kan het -
22 Januari 2016 - 18:18
Rianne:
Wat een leuk verslag weer. Super hoor wat een ervaringen zo. Leuk om je zo te volgen.
Ja wij zijn hier aardig verwend. Dat besef je denk ik pas als je in zo'n land bent.
Dikke kus Rianne, Hans, Maaike en Eva.
-
22 Januari 2016 - 20:05
Vanity:
Wat een leuke blog en wat doe je het goed! Vooral zo doorgaan en dan vliegen die 69 dagen zo voorbij (maar of dat nou zo leuk is?). -
22 Januari 2016 - 21:47
Fiona:
Wat fijn om te lezen dat je het zo goed doet, en dat het goed met je gaat. Het is een hele belevenis wat je allemaal meemaakt daar, dikke kus uit dit koude kikkerlandje
Fiona xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
